W styczniu 2024 roku ukazała się pierwsza publikacja z projektu Polepi „Nanoparticle-Encapsulated Epirubicin Efficacy in the Inhibition of Growth of Orthotopic Ovarian Patient-Derived Xenograft in Immunocompromised Mice Int. J. Mol. Sci. 2024, 25(1), 645;” opisująca rozwój oraz badania aktywności przeciwnowotworowej Polepi w wybranym modelu PDX raka jajnika. Praca została opublikowana przez wydawnictwo Multidisciplinary Digital Publishing Institute (MDPI) w czasopiśmie International Journal of Molecular Sciences (IP 5.6).
Rak jajnika ze względu na swoje anatomiczne umiejscowienie wykazuje objawy, gdy jest już w zaawansowanym stadium i z tego powodu jest trudny w leczeniu. Znanym lekiem jest chlorowodorek epirubicyny, który skutecznie zabija komórki nowotworowe, ale zwiększenie stosowanej dawki jest ograniczone przez jej poważną toksyczność. Poprzez zastosowanie Polepi spodziewaliśmy się dostarczyć wyższe, a tym samym klinicznie bardziej skuteczne dawki bezpośrednio do guzów, gdzie epirubicyna byłaby uwalniana i dłużej zatrzymywana w guzie. Aktywność przeciwnowotworowa Polepi w porównaniu do chlorowodorku epirubicyny została najpierw przetestowana ex vivo na serii ksenograftów nowotworowych pochodzących od pacjentek z rakiem jajnika (PDX). Najbardziej obiecujący PDX wszczepiono ortotopowo myszom z obniżoną odpornością, a wzrost guza monitorowano za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI). Chociaż udało nam się zahamować wzrost raka jajnika pochodzącego od pacjentki, w modelu mysim o 70% w porównaniu do 40% za pomocą chlorowodorku epirubicyny oraz skrócić czas podwojenia guza 2,5 krotnie w ciągu 5 dni po pojedynczym podaniu dożylnym, nie mogliśmy wyeliminować poważnych skutków ubocznych, a badanie zostało przedwcześnie zakończone ze względów humanitarnych.
